| Sažetak | nteres za temu počiva na osobnom iskustvu i promišljanju autorice o iskustvu vođenja
tretmanske grupe i supervizijske grupe, što je otvorilo pitanja važnosti poznavanja grupnog
rada i grupne dinamike te identificiranja obilježja „lakših i težih supervizijskih grupa“. U radu
je prikazano kvalitativno istraživanje čiji je osnovni cilj stjecanje uvida u obilježja
supervizijskih grupa i načine na koje ih supervizori doživljavaju te načine rada supervizora sa
različitim supervizijskim grupama. U istraživanju je sudjelovalo 10 licenciranih supervizora,
bazično pomagačkih struka sa dugogodišnjom praksom. Podaci su prikupljani metodom
polustrukturiranog intervjua, a u obradi je korištena kvalitativna analiza sadržaja.
Rezultati istraživanja daju uvid u obilježja supervizijskih grupa iz perspektive supervizora u
različitom kontekstu: obilježja o kojima supervizori vode računa pri formiranju supervizijskih
grupa (jasne početne pozicije, dobrovoljnost, veličina grupe, homogenost/ heterogenost);
obilježja koja supervizori doživljavaju kao olakšavajuća za rad (zainteresiranost i , otvorenost
članova grupe, grupna kohezija, poštivanje pravila grupe, kognitivna proaktivnost, dobre
komunikacijske vještine supervizanata); obilježja koja supervizori doživljavaju kao
otežavajuća za rad (teškoće u procesu komunikacije, nezainteresiranost, teškoće uzrokovane
pozicijama supervizanata I osobinama supervizanata, nerazumijevanje supervizije, prethodna
iskustva supervizije, „teški“ članovi grupe). Supervizori opisuju „tešku“ supervizijsku grupu
kroz kategorije: nepoštivanje pravila grupe, pasivna agresija u grupi, nepovjerljivost prema
procesu supervizije, izbjegavajuće ponašanje supervizanata, otvoreni sukobi u grupi,
iskrivljeno poimanje supervizije) te navode strategije postupanja i nošenja s takvim grupama
(vještina vođenja grupe, intervencije u grupnoj dinamici, priprema prije supervizijskog susreta,
zdrava razina odgovornosti i samoodgovornosti, briga o sebi, komunikacijske vještine, dodatna
stručna znanja). Također, supervizori ističu kompetencije koje smatraju da treba kontinuirano
unaprjeđivati (teorijska znanja, komunikacijske vještine, specifične supervizorske vještine,
korištenje novih kreativnih tehnika, osobni rast i razvoj). Dobiveni rezultati su uspoređeni sa
dosadašnjim istraživanjima i dostupnom literaturom koja se bavi ovom tematikom. U zaključku
se definiraju ideje i smjernice za unaprjeđenje supervizijske teorije i prakse |
